We zijn er!!!

Daar zijn we dan, Trondheim. De laatste etappe was nog een heuze tijdrit maar we hebben het gehaald. Op 10 km afstand van de Nidaros kerk in Trondheim om vier uur smiddags kwamen we er achter dat de kerk sluit om zes uur.... gelukkig wogen onze tassen onder de tien kilo nadat we al ons eten de afgelopen dagen hebben gedeeld met anderen of hebben opgegeten en zaten we vol met eindsprint energie.

Zogezegd hebben we het met een kwartier op de klok gered! Als beloning de laatste drie stempels, een gouden sticker als medaille en een Olavsbrief met naam en datum. 

Trots, emotioneel en leerzaam. Langzaam sijpelen de leermomenten door de scheuren van onze spierpijn en hopen we de aankomende weken nog nieuwe inzichten te krijgen. Verbazingwekkend wat je wel niet leren kan over jezelf en je reisgenoot door simpelweg de hele dag de ene voet voor de ander te zetten.

Aangekomen bij de kerk en de "0 km tot Nidaros" stenen markering ben ik trots. Trots op ons dat dit ons gelukt is, maar vooral trots op iedereen die thuis meegeholpen heeft. Ik kan nogmaals niet in woorden uitdrukken hoe dankbaar ik ben voor wat we hier hebben neergezet. Dankjulliewel voor het meereizen. En dankjulliewel voor alle steun, namens ons en namens alle kinderen die door jullie vrijgevigheid een grotere kans krijgen op een lang en gelukkig leven.